Marne se Momente

Ek het die naweek wasgoed gewas, en die wind het lekker gewaai, sodat ek amper al my wasgoedpennetjies moes gebruik om die wasgoed op die lyn te hou. Toe ek in die huis sit, hoor ek hoe die wasgoedlyn sing van die wind wat dit draai (sommige mense sal meen die wasgoedlyn kort Q20... ek fokus eerder op die gesing). Dit het my laat terugdink... Toe ek laas moes wasgoed vassteek in 'n wind wat waai: dit was toe ek by my liewe vriendin, Griselda gekuier het oor Kersfees 2017 (of dalk was 2016?). Na 'n hele paar stoppe het ons uiteindelik by Kareedouw gestop, om Kersfees te vier en die "vuil klere" sak was vol en die tasse leeg. Ons het wasgoed gewas tussendeur geselsies maak en lag en deel. Hulle wasgoedlyn is agter die huis, een van daardie regte laaaaaaang plaas wasgoedlyne met pale in die middel en rye drade waarop jy 'n hele huis se beddegoed gelyk kan hang, as jy wil. Ek het daar besef dat ek nie eintlik nodig het om die wasgoed vas te steek by my huis nie, want ...

...Physio... Chiro... Nurse... Health Care Professional, Please do not forget to TALK to your patients. They pay (a lot of) time and money to make use of your expertise. They know that you are extremely busy (and very clever), but don't assume that they don't want to know what you are seeing and/or doing or what you are working and planning in/with their treatment. Also don't use so many medical terms that they "rather not ask" next time. Watch them... Listen to them... and not only with your ears but with your heart! Because isn't that why you became what you are: because you have a heart for people and to help people get well and stay well? Yes time is money and yes situations are stresful but don't loose your empathy (your ability to put yourself in your patient's shoes). They are frustrated, they are confused, they are sceared, they might be in pain. Don't forget how that feels! When my little girl was born prematurely she was on a venti...

"The righteous will flourish like the date palm [long-lived, upright and useful]; They will grow like a cedar in Lebanon [majestic and stable].  [Growing in grace] they will still thrive and bear fruit and prosper in old age; They will flourish and be vital and fresh [rich in trust and love and contentment];  [They are living memorials] to declare that the Lord is upright and faithful [to His promises]; He is my rock, and there is no unrighteousness in Him. PSALMS 92:12‭, ‬14‭-‬15 AMP Oud-word... dis NIE vir sissies nie... en dís ń waarheid wat ons elke dag in die gesig staar. Vir die van ons wat geseënd is met ons ouers wat ons by ons kan hê, soos hul ouer word en in my beroep spesifiek waar al meer pyne en skete (en "wear & tear" - soos die Medici dit noem) met die ouderdom kop uitsteek. Hierdie foto's het my aangegryp die eerste keer wat ek dit op die internet gesien het... ...want ek besef iewers is daar ń tyd wanneer ons nie meer die persoon in d...

Dis ń totale ommekeer... en wat ek die voorreg gehad het om in die afgelope week ń getuie van te mag wees. Ons lees ook daarvan in die Woord... van regte-egte mense en regte-egte situasies, maar as ń wonderwerk in jou vriendekring gebeur en ń gebed van 15+ jaar verhoor word, dan voel jy soos die Psalmskrywer vol vreugde en kan jy met meegevoel juig: "You have turned my mourning into dancing for me; You have taken off my sackcloth and clothed me with joy,  That my soul may sing praise to You and not be silent. O Lord my God, I will give thanks to You forever." PSALMS 30:11‭-‬12 AMP "Forever"... vir altyd en altyd... ewigdurend. Dis ń konsep wat ons moeilik snap maar as daar een deel van ons lewens is waar dit ń werklikheid is, is tussen ń ouer en sy/haar kind. Vir ewig is jy my kind... vir ewig is ek jou Ma! En soos ń wyse vriendin prontuit sê: "dis maklik om te "broei", maar dis nie wat ouerskap is nie. Ouerskap is wat gebeur nádat die kind geb...

"Hoe sê mens dankie... Na soveel jare. Hoe sê mens dankie...  Al is dit laat Ek sal my ouers nooit ooit vergeet nie Vir wie ek lief is... vir goed onthou. Hoe vergeet mens die swaar en die seerkry? Deur te dink aan die goeie wat was! Daar is soveel wat leef in gedagtes, In hul fotos wat lê in die kas Kyk 'n slag rondom jou na die lewe Jy sal sien almal jaag net verby Gaan nou terug na 'n goue verlede Gaan vind weer jou vrede Jou anker...  Jou rede... En jy sal wel sien hoe die wiel vir jou draai." Nou ja... as ek 'n blog met 'n Jurie Els liedjie begin, wonder jy dalk of my blog ge-hack is, maar dis die refrein in my kop die afgelope paar dae: "...hoe sê mens dankie?!" Soos die jaar op 'n einde kom en die skool sluit en die praktyke toemaak en ek orals totsiens sê en dankie daarmee saam, besef ek net weer wat 'n eenvoudig-komplekse woord dit is. Soms sê mens mos dankie uit gewoonte, omdat jy goed opgevoed is en jou Ma dit i...

Hierdie is 'n foto van 'n Koning Rooibekkie ("Pin-tailed Whydah", vir die wat in Ingels voëls kyk)... en soos mens duidelik op die foto kan sien is hy 'n bakleier. Hy duld nie ander voëls in dít wat hy voel sý gebied is nie (dalk is die foto van 'n mannetjie, wat 'n wyfie probeer verlei ek weet nou nie, want ek is nie so goed met die identifisering nie en die arme vroutjies in die voëlkoninkryk trek mos maar aan die kortste ent wat "looks" betref)... inelkgeval... die Koning Rooibekkie herhinner my aan 'n Jack Russell hondjie, wat dink hy is 'n Doberman en wat al wat hond is aanvat, selfs al is hul twee maal sy grootte. So sal die Koning Rooibekkie ook nie skroom om die duiwe weg te jaag, wat BAIE groter as hy is nie. En die duiwe skrik, hoor! Maar daar is ook ander voëls, wat hulle nie steur aan die lawaaierige voël, met sy lang stert nie, soos die Lysters... en hul eet lustig/rustig voort. Wat interessant is van die Koning Rooibekk...

Kyk, daar is mos net een tyd soos dié tyd van die jaar: einde-van-die-jaar... daar is net één so moeg: sielsmoeg, uitgeput, opgebruik, totaal oorweldig, moedeloos, onherstelbaar verby... dit klink vreeslik maar dis die realiteit wat ek in my praktyk en in my vriendekring ervaar: beserings wat onverklaarbaar is en onverklaarbaar hardnekkig blý, sonder om beter te word en sonder om te vererger... dis só dat jy kan leef, maar nie voluit kan leef en eers wanneer jy jou lyf EN siel gerus het, sal jy herken (en kan erken) dat dit jou lewenskwaliteit met 40% verminder het en nie net met 10% soos wat jy jouself die heeltyd verseker het nie. Aan die een kant word die tyd al hoe minder: om projekte af te handel, om Kersfees toe te tel, maar ook word dinge stadiget: soos dit afsluit en klaarmaak... soms tot volgende jaar en soms vir ewig. Dus kry jy méér tyd om te doen of te dink of te murmereer... as jy dit vat? So het ek hierdie jaar ń paar tawwe (erge anglisisme maar "moeilik...