Plasings

Wys tans plasings vanaf 2020

Buite my visie...

Prent
Ek staan op die strand.   ń Skip op die oewer, sprei sy wit seile vir die oggendbries en vaar uit op die blou oseaan. Dis ń pragtige skip, en ń sterk skip. Ek staan en kyk daarna, vir ń wyle, hy hang soos ń spikkel, of wit wolk presies daar waar die see en lug met mekaar meng. Dan sê iemand langs my, "Daarsy, hy is weg..." Weg waarheen? Weg uit my visie. Dis al. Hy het steeds die massiewe mas, romp en boeg as wat dit gehad het toe dit van langs my weggevaar het.   En sy vermoëns is steeds net so uitmuntend: om sy vrag te dra na sy bepaalde hawe. Sy verdwene grootte is binne my, nie binne hom. En op daardie selfde oomblik, wanneer iemand aankondig. "Daarsy, hy is weg," is daar ander Oë wat hom sien aankom en ander Stemme wat gereed staan om in blydskap te juig, "Hier kom hy!" En dit is wat gebeur as mens sterf...   (Henry van Dyke se "Out of my sight" vry vertaal) Vanoggend... 8:11 is my Pa hemel toe. Van AL die dinge wat 2020 ons mee kon verras w...

Infark Emosies

Prent
"... But if you see me walkin' by And the tears are in my eyes Look away, baby, look away And if we meet on the streets someday And I don't know what to say Look away, baby, look away..." Terwyl ek terugry huis toe van ń paar uitdagende bo-lip byt ure saam Ma, nadat ons fikse, gesonde Pa Donderdagaand twee hartaanvalle gehad het, kom die oppervlakkige liefdesliedjie van Chicago by my op... En dís presies hoe my gedagtes tans werk, want die onsekerheid in mens se gedagtes meng met die geloof in jou siel en dan raak jy met rukke so VERSKRIKLIK hartseer oor Pa: wat aan 12 lyne gekoppel is en so rustig asem haal en wie se hart so sigbaar mooi klop deur die dun ICU laken. Ek het my hand op daardie hart gesit en hom voel klop en lewe in dit ingespreek en geloof en onafhanklikheid van masjiene, maar groot oë gekyk en gesien sy suurstofsaturasie is 99% en gehoor dat sy niere perfek werk, t.s.v. die lae bloeddruk wat hul met 3 verskillende medikasies probeer reguleer... en dan...

Hoekom is jou "hazards" aan?

Prent
hazard /ˈhazəd/ noun plural noun:  hazards 1. a danger or risk. Dit is die definisie wat "google" gee as ek intik wat is 'n "hazard", die vertaling daarvan is "gevaar"... Ek benader dit só, omdat ek nie weet wat mens daardie liggies wat albei jou flikkerligte aansit in afrikaans noem nie. In my kop is dit "waarskuwingsligte", wat steeds sin maak, want mens "waarsku" ander mos as daar "gevaar" is?  Ek wonder of die motorvervaardigers présies weet waarvoor hulle die "hazards" gemaak en ingesit het, en of daar al navorsing gedoen is waarvoor die "hazards" alles gebruik word deur die wêreld? Hiér in Suid-Afrika word dit gebruik wanneer jy 'n minibus ry en wil doen wat jy wil, dan kan jy jou "hazards" aansit en dan is dit aanvaarbaar om sommer-net te stop, op gevaarlike en vreemde plekke. Ook word dit gebruik wanneer iemand vir jou pad gemaak het en jy wil "dankie" sê... dan ook natuu...

Wanneer die son sak oor die Sondag...

Prent
My een Afrikaanse juffrou het altyd gesê: "...as ek vir jare in die ruimte was, en ek kom terug aarde toe op 'n Sondag, sal ek weet dis Sondag..." En ek weet presies wat sy bedoel: verál hier teen 5uur, wanneer die son sak en die aarde tot ruste kom. Dis asof die Sondag begin afwen en die Maandag begin opwen. Aan die een kant voel jy die rustigheid van die Sondag in jou murg kom lê en nog so bietjie warmte gee, maar terselfdertyd voel jy hoe jou spiere begin opwarm en energie opbou vir die Maandag wat op die drumpel staan. Jy weet mos daardie gevoel... Ons het 'n "tradisie" geskep om na Sondag middagslapies op ons voordeur trappies te sit en koffie drink en dis daar waar ek gister die opwen-afwen 'n naam gee. Ek onthou ander Sondae soos die... Wanneer jy op skool is en 'n besige sportnaweek gehad het: hetsy atletiek, of netbal... en as jy gelukkig was kon jy dit afsluit met 'n lekker skoolsokkie die Saterdag aand. Sondag oggend kerk en Sondagskoo...

Die ego en die sentiment...

Prent
"Ek gaan my regruk, en uitstyg bo wat my onderkry. ń Nuwe lewe inrig, die oue is als verby. En wat jy met jouself maak, kan my die minste skeel... maar miskien is jy nog lief vir my, ek's o... so.. sentimenteel".  Dis die lirieke van ń Laurika Rauch liedjie, wat ek van Universiteit sêrrie-dae onthou, en toe ek die titel skryf, toe voel dit gepas om daarmee te begin. (Ek het dit nie ge-"google", of die CD se stofblad, of dit sal seker ń inskuif-blad genoem word, gaan raadpleeg nie. Ek het dit net getik, soos wat ek dit in my kop sing en leestekens gebruik, soos dit vir my sin maak en ek lus het). Wat is dit om sentimenteel te wees? Om spesiale betekenis en verknogdheid aan iets te koppel wat vir iemand anders onverstaanbaar en onverklaarbaar kan wees. Daardie trui... daardie stoel... daardie koppie... daardie kolletjie in die son. Soms kan ons ń spesiale gedagte of gebeure oproep en so onsself verklaar, maar soms is dit soos ń man se ego... wat ewe skielik soos ń...

Wanneer die wasgoedlyn sing...

Prent
Ek het die naweek wasgoed gewas, en die wind het lekker gewaai, sodat ek amper al my wasgoedpennetjies moes gebruik om die wasgoed op die lyn te hou. Toe ek in die huis sit, hoor ek hoe die wasgoedlyn sing van die wind wat dit draai (sommige mense sal meen die wasgoedlyn kort Q20... ek fokus eerder op die gesing). Dit het my laat terugdink... Toe ek laas moes wasgoed vassteek in 'n wind wat waai: dit was toe ek by my liewe vriendin, Griselda gekuier het oor Kersfees 2017 (of dalk was 2016?). Na 'n hele paar stoppe het ons uiteindelik by Kareedouw gestop, om Kersfees te vier en die "vuil klere" sak was vol en die tasse leeg. Ons het wasgoed gewas tussendeur geselsies maak en lag en deel. Hulle wasgoedlyn is agter die huis, een van daardie regte laaaaaaang plaas wasgoedlyne met pale in die middel en rye drade waarop jy 'n hele huis se beddegoed gelyk kan hang, as jy wil. Ek het daar besef dat ek nie eintlik nodig het om die wasgoed vas te steek by my huis nie, want ...

Dear Doctor...

Prent
...Physio... Chiro... Nurse... Health Care Professional, Please do not forget to TALK to your patients. They pay (a lot of) time and money to make use of your expertise. They know that you are extremely busy (and very clever), but don't assume that they don't want to know what you are seeing and/or doing or what you are working and planning in/with their treatment. Also don't use so many medical terms that they "rather not ask" next time. Watch them... Listen to them... and not only with your ears but with your heart! Because isn't that why you became what you are: because you have a heart for people and to help people get well and stay well? Yes time is money and yes situations are stresful but don't loose your empathy (your ability to put yourself in your patient's shoes). They are frustrated, they are confused, they are sceared, they might be in pain. Don't forget how that feels! When my little girl was born prematurely she was on a venti...