Marne se Momente

  “...die ervaring van verdriet is hoogs geïndividualiseer en het nie ‘n vaste volgorde nie. Sommige van die vyf fases kan afwesig wees, sekere ervarings kan meer as een keer en/of meer prominent wees en die stadiumsverloop kan stadiger en/of vinniger wees. Die ouderdom van die person wat rou en die oorsaak van dood kan ook die rouproses vorm en verander... ” Vandag is dit presies 1 maand vandat Pa hemel toe is. Ek weet hy is hemel toe, want hy het geweet dis waarheen hy gaan as hy dood gaan, so nou weet ek dit... En in hierdie maand het ek heelwat geleer van rou en hoe vreemd mense kan wees, teenoor die een wat die meeste rou – sy lewensmaat vir 45 jaar. Ek besef dat mense goed wil doen en bedoel en wil ondersteun, maar ek wil tog die volgende wat ek geleer het, en dalk nog oor vrae het stel: ·           Mens is nie lus vir “uitgaan” nie, jy is soms maar dan is dit vlietend en selfs as jy kans gekry het om ‘n kuier iewers of met iemand ...

Jou Pa is dood... Dit is wat ek myself hoor dink, wanneer ek toelaat dat die stilte van die oggend my begroet. Wanneer ek die blindings van my kombuis oopmaak en daarmee saam die blindings van 'n nag se slaap toelaat om my wakker te skud. Wanneer ek die prieël sien en die slim plan wat my man uitvoer, wat my Pa uitgedink het - om die voëls weg te hou van die glippertjies, wat hy élke keer bekyk het en hulle élke keer bespreek het wanneer hy kom kuier.  Saam het hulle die eerste jaar, nadat dit gedra het, die prieël gesnoei tot dit gelyk het of daar net 'n paar leë stokke oor is. En dis presies hoe ek voel wanneer ek myself so in die derde persoon aanspreek en die herhinnering my omvergooi: soos 'n wreed-gesnoeide wingerd, wat lyk of dit nooit weer gaan blare kry of vrugte dra nie. Wanneer dit buite begin reën en Dewald spreek sy vroeëre intensie uit, om kunsmis te gooi, wat hy toe nie gedoen het nie, dan besef ek dit is presies die gedagtes wat my Pa elke keer gehad het wan...