Marne se Momente

My een Afrikaanse juffrou het altyd gesê: "...as ek vir jare in die ruimte was, en ek kom terug aarde toe op 'n Sondag, sal ek weet dis Sondag..." En ek weet presies wat sy bedoel: verál hier teen 5uur, wanneer die son sak en die aarde tot ruste kom. Dis asof die Sondag begin afwen en die Maandag begin opwen. Aan die een kant voel jy die rustigheid van die Sondag in jou murg kom lê en nog so bietjie warmte gee, maar terselfdertyd voel jy hoe jou spiere begin opwarm en energie opbou vir die Maandag wat op die drumpel staan. Jy weet mos daardie gevoel... Ons het 'n "tradisie" geskep om na Sondag middagslapies op ons voordeur trappies te sit en koffie drink en dis daar waar ek gister die opwen-afwen 'n naam gee. Ek onthou ander Sondae soos die... Wanneer jy op skool is en 'n besige sportnaweek gehad het: hetsy atletiek, of netbal... en as jy gelukkig was kon jy dit afsluit met 'n lekker skoolsokkie die Saterdag aand. Sondag oggend kerk en Sondagskoo...

"Ek gaan my regruk, en uitstyg bo wat my onderkry. ń Nuwe lewe inrig, die oue is als verby. En wat jy met jouself maak, kan my die minste skeel... maar miskien is jy nog lief vir my, ek's o... so.. sentimenteel".  Dis die lirieke van ń Laurika Rauch liedjie, wat ek van Universiteit sêrrie-dae onthou, en toe ek die titel skryf, toe voel dit gepas om daarmee te begin. (Ek het dit nie ge-"google", of die CD se stofblad, of dit sal seker ń inskuif-blad genoem word, gaan raadpleeg nie. Ek het dit net getik, soos wat ek dit in my kop sing en leestekens gebruik, soos dit vir my sin maak en ek lus het). Wat is dit om sentimenteel te wees? Om spesiale betekenis en verknogdheid aan iets te koppel wat vir iemand anders onverstaanbaar en onverklaarbaar kan wees. Daardie trui... daardie stoel... daardie koppie... daardie kolletjie in die son. Soms kan ons ń spesiale gedagte of gebeure oproep en so onsself verklaar, maar soms is dit soos ń man se ego... wat ewe skielik soos ń...